Alparslan Kuytul Hocaefendinin bu haftaki Cezaevi telefon konuşması yine çok ses getirdi. Konuşmasının ilk kısmında mutlu olduğunu ifade eden Hocaefendi, mutluluk sebebini “Mutluyum suç işlediğim için değil hakkı söylediğim için bedel ödüyorum. Mutluyum ne kendimin ne ailemin ne talebelerimin boynunu eğmedim.” cümleleri ile açıkladı.
Konuşmasının ilgili kısmı şu şekilde;
Ben mutluyum çünkü suç işlediğim için değil hakkı söylediğim için bedel ödüyorum.
Mutluyum çünkü anlım açık başım dik. Zalimlere bir milim bile boynumu eğmedim. Bir saniye bile teslim alamadı elhamdülillah.
Mutluyum çünkü sabrı yaşadım şükrü yaşadım. Teslimiyeti ve tevekkülü yaşadım. Hatta tefvidi bile yaşadım.
Mutluyum çünkü başıma gelenler beni yaratan ve sevgisiyle kalbimi dolduran Allah yolunda geldi. Ben, sevgilisi uğrunda belalara katlanan ve onun kendisini sevmesini isteyen kimseyim…
Mutluyum çünkü kıyamet günü hakkı söylemeyen bir korkak olarak Rabbimin huzuruna çıkmayacağım. Kıyamet günü haksızlıklara karşı susmanın cezasını inşallah çekmeyeceğim. Bu dünyada hakkı söylemenin bedelini ödediğim için inşallah ahirette susmanın bedelini ödemeyeceğim.
Mutluyum çünkü arkamda mücadele ve onur bıraktım. İslam’ın ve Müslümanların izzet ve onurunu korumaya gayret ettim.
Mutluyum, ne kendimin ne ailemin ne talebelerimin boynunu eğmedim.
Mutluyum çünkü çektiğim çileler tevhid davasının duyulmasına ve zulmün anlaşılmasına vesile oldu. Ben, “Allah’ın dünyasında Allah’ın dediği olsun” “Göklerde O’nun iradesi gerçekleştiği gibi yeryüzünde de O’nun iradesi gerçekleşsin” “milletimiz aslına dönsün ve İslam Medeniyeti kurulsun” diye hayatımı Allah’a adadım. Ben, hayırlı bir nesil meydana gelsin; günahlar ve kötülükler azalsın, huzurlu ve güçlü bir toplum oluşsun diye gece-gündüz hizmet ettim.
Mutluyum çünkü ben tevhidi anlatarak insanların kula kulluktan kurtulup yalnız Allah’a kul olmaları ve özgürlüğe kavuşmalarına vesile olmak için özgürlüğümü feda ettim.
Mutluyum! Ben olmasam da mücadele eden teslim olmayan her yerde tevhidi anlatan talebelerim olduğu için. Mektuplarında, “Diz çökmeyen yiğit bir adamla aynı zamanda yaşadık diyeceğiz” diyen talebelerim olduğu için…
Mutluyum, bu göl maya tuttuğu için. Attığım tohumlar filizlendiği için. Fidanlarım meyve vermeye başladığı için…
Mutluyum, davamız hudutlar aştığı için. Rüyamdaki gibi gökyüzü yıldızlarla dolmaya başladığı için…
Mutluyum, yalnız konferans salonlarında değil mahkeme salonlarında da tüm engellemelere rağmen hakkı haykırdığım için. Mahkeme salonlarında da “Allah’ın dünyasında Allah’ın dediği olmalı” dediğim ve İslam Medeniyetini savunduğum için. Yapılan zulüm ve haksızlıkları ortaya koyduğum için.
Mutluyum, işkence olsun diye beni zindanda tek başıma bıraktıklarında zindanı bana genişleten, beni ferahlatan, zindanı cennet bahçesine çeviren rahmet sahibi bir Rabbim olduğu için. Bahar gelip karlar eridiğinde ben ektiğim kardelenleri başları dik ve gelin gibi güzelleşmiş; ektiğim fidanları meyve vermeye başlamış olarak göreceğim ve Rabbime şükredeceğim. Beni susturmak için zindana atan zalimlere gelince bahar geldiğinde ne oldukları bugüne kadar neler yaptıkları karların erimesiyle ortaya çıkacak ve rezil rüsva olacaklar.
Mutluyum, bunlar mutlu olmaya değmez mi?
Mutluyum, bu süreçte bir kısım insanlar aleyhimde konuşuyor ve bu bana sevap olarak yazılıyor. Bir kısmı da benim için dua ediyor o da bana sevap olarak yazılıyor. O halde ben her türlü kârdayım inşallah. Sabrediyorum kârdayım, şükrediyorum kârdayım. Çıkarsam da şükredeceğim yine kârda olacağım. Çok şükür…
Mutluyum, herkesin susturulduğu bir ortamda mazlumların ve mağdurların hamisi ve sesi olduğum ve bu yüzden mazlum ve mağdur duruma düştüğüm için.
Mutluyum, mazlumlar zulüm yüzünden İslam’dan ve Müslümanlardan soğumasın. İmanlar yanmasın diye kendimi yaktığın için…
Mutluyum, İslami faaliyetler bitmesin; bu ocak yanmaya devam etsin diye kendimi yaktığın için…
Mutluyum beraat edeceğimden korkan derin zalimler “mahkemeleri uzatın” talimatı verdikleri için. Gizli yılanlar, “mahkemede konuşturmayın” dedikleri ve mahkemede bile konuşmamdan korktukları için…
Mutluyum, kasırgalar esse de güneş yaksa da deprem olsa da mevziimden ayrılmadığım için.
Mutluyum, güçlülere yağcılık ve dalkavukluk yapmadığım ve dünyayı düşünüp ahireti unutmadığım için…
Mutluyum çünkü tevhid hürriyettir ve o bendedir. Kullara ve nefse kulluk ise esarettir ve o düşmanlarımdadır. O halde ben hürüm beni zindana gönderen nefisperestler ise esir.
MUTLUYUM ÇÜNKÜ BEN ÖZGÜRÜM!
Mutluyum çünkü ben özgürüm. Yüksek duvarların, ağır demir kapıların, demir parmaklıkların jiletli tellerin arkasında. Ben özgürüm, kelepçelerle… Ben özgürüm, askerlerin, gardiyanların arasında bir tutsak olsam da… Çünkü fikrim hür, imanım hür. Ruhum hür, vicdanım hür. Bütün hücrelerim hür ve vicdanım rahat…
Mutluyum çünkü her şeye rağmen “Tevhid, Adalet, Hürriyet, Medeniyet” demeye devam ettiğim için. İşte bütün bunlar için mutluyum. Ben mutlu olmayacağım da kim mutlu olacak… Bu kadar mutlu olana zindan ne yapsın? Zalimler ne yapsın? Benim mutluluğum onları mutsuz etmeye devam edecek! Çıksam da mutluyum çıkmasam da… Çünkü Rabbimle beraberim ve O’nun yolu üzereyim. Hamdolsun başıma her ne geldiyse Rabbimin yolunda geldi nefsimin yolunda gelmedi hamdolsun.
Ses kaydını dinlemek için tıklayınız;
